ΠΕΡΙ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΟΥΣ.

Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία και πιο ριζο- σπαστική γλωσσική μεταρ- ρύθμιση, στην οποία διαφωνώ, έγινε περίπου τον 1979, επί Ράλλη υπουργού παιδείας. Ήταν το κλίμα της εποχής διαφορετικό. Υποτίθεται πιο προοδευτικό. Ομολογώ ότι το ο "φυγάς" κλίνεται κατά το "ψωμάς" το θεωρώ γλωσσικό εξάμβλωμα, αυτό και πλήθος άλλων, όπως οι μέθοδες και ο Ιούλης και Ιούνης.  Στην εποχή που ήμουν στο Γυμνάσιο, είχαμε την γραμματική του Αχ. Τζάρτζανου, για τα Αρχαία Ελληνικά. Την έμαθα με την αυστηρότητα και το φιλότιμο μια καθηγήτριας στην Β' Γυμνασίου. Ονομαζόταν Ελένη Μουρλούκου. Την μνημονεύω γιατί νομίζω πως της χρωστώ πολλά. Την είχα φιλόλογο μόνο ένα χρόνο, στην 2^α Γυμνασίου.  Α' δίμηνο Αρχαία 8, τελευταίο δίμηνο Αρχαία 16. (Το οποίο ήταν σχεδόν άριστα τότε) Έκτοτε πήγαινα στις εξετάσεις χωρίς να ξαναδιαβάσω Αρχαία Γραμματική. Την είχα μάθει άπαξ δια παντός. Για την γλώσσα, αν σκεφτεί κανείς πως υπήρχαν περίοδοι που ήμαστε 80-105 μαθητές σε ένα τμήμα (Τελειώσαμε το Γυμνάσιο-σημερινό λύκειο- με 60 μαθητές. τώρα το 20 θεωρείται πολύ) το αποτέλεσμα της μάθησης των Αρχαίων Ελληνικών,  και κατ’ επέκταση, των νέων Ελληνικών, νομίζω πως ήταν ικανοποιητικό. Ξεκινούσαμε στην Α' Γυμνασίου Αρχαία με Ζούκη και προχωρώντας κάναμε Λυσία, Θουκυδίδη, Ξενοφώντα, Δημοσθένους Φιλιππικούς κλπ. Κάναμε και 5 σελίδες Όμηρο κάποτε, νομίζω Γ' γυμνασίου. Όλα από το αρχαίο κείμενο, με γλωσσικές και ιστορικές ή ακόμα και φιλοσοφικές αναλύσεις. Το σχολείο μου ήταν Χέϋδεν και Αχαρνών. Το Β’ Γυμνάσιο Αρρένων, με γυμνασιάρχη τον Πάνο Πάτρα, στις πρώτες τάξεις.

Έγιναν μεταρρυθμίσεις επί μεταρρυθμίσεων έκτοτε. Το αποτέλεσμα μας ικανοποιεί; Αν μας ικανοποιεί είναι επιτυχημένες. Αν όχι, είναι όχι μόνο πεταμένα λεφτά αλλά και  μορφωτική οπισθοδρόμηση. Προσωπικά δεν με ικανοποιεί.

Έχω ξαναγράψει με άλλη ευκαιρία, ότι οι Εβραίοι, όταν ίδρυσαν το νέο κράτος τους, προβληματίστηκαν για το ποια γλώσσα θα επιλέξουν. Στο νέο κράτος, υπήρχε πανσπερμία γλωσσών επειδή οι κάτοικοι προήρχοντο από πολλές χώρες. Πολλοί δεν ήξεραν καθόλου Εβραϊκά και άλλοι μιλούσαν διάφορες διαλέκτους. Εδώ στην Ελλάδα, πριν το ολοκαύτωμα  άλλη γλώσσα μιλούσαν οι Εβραίοι των Ιωαννίνων και άλλη της Θεσσαλονίκης. Σκέφτηκαν να δουν  λοιπόν ποια γλώσσα μιλούσε η πλειοψηφία  για να την καθιερώσουν ως επίσημη. Διαπίστωσαν όμως ότι η πιο κοινή γλώσσα ήταν τα Γερμανικά! Μετά το ολοκαύτωμα η καθιέρωση της Γερμανικής ήταν βέβαια αδιανόητη και αποφάσισαν να καθιερώσουν και να μάθουν την Αρχαία Εβραϊκή. Ανέστησαν λοιπόν και μιλούν μια τέως νεκρή γλώσσα.  Φυσικά δεν έχω τις γνώσεις για  να ξέρω ποια Αρχαία Εβραϊκή ανέστησαν και πόσο Αρχαία είναι.  

Για να μην υποτιμούμε οτιδήποτε δικό μας, κάτι ανάλογο  πετύχαμε ίσως και εδώ, με την προσπάθεια και τις παραινέσεις φωτισμένων δασκάλων, όπως του Κοραή αλλά και αρκετών  άλλων, για να φτάσουμε από την «Βαβυλωνία» του Βυζάντιου στο σημερινό αποτέλεσμα.

Τελευταίο: Επί Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες είχαν τα καλύτερα σχολεία, διασκορπισμένα στα Βαλκάνια, την Σμύρνη και στην Κωνσταντινούπολη αλλά και εκτός Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  Αυτό πρέπει να θυμόμαστε και να διδάσκουμε και όχι ψευδοϊστορία, όπως το κρυφό σκολειό.