Είδα στην χθεσινή εκπομπή του Σκάι την συνέντευξη του Βασιλιά Κωνσταντίνου.  Ομολογώ με κάποια συγκίνηση,  γιατί μου φάνηκε σαν αποχαιρετιστήρια. Η αλήθεια είναι ότι ο Κωνσταντίνος δεν ήταν τυχερός στην ολιγοετή βασιλεία του. Εκείνη την εποχή εισήλθε στην πολιτική σκηνή της Ελλάδος σαν σίφουνας ο Ανδρέας Παπανδρέου και δημιουργήθησαν περιπλοκές όχι μόνο στο εσωτερικό του κόμματος της Ενώσεως Κέντρου με την αποστασία αλλά και στην εξωτερική πολιτική. (Κυπριακό, σχέδιο Άτσεσον κλπ) Λίγο πριν ομαλοποιηθεί η κατάσταση με την κρυφή –τότε- συμφωνία Γεωργίου Παπανδρέου-Κανελλόπουλου και τις επικείμενες εκλογές ήρθε η δικτατορία και το βάρος που έπεσε στις πλάτες του νεαρού βασιλιά ήταν δυσβάστακτο. Από τις αποφάσεις του εκκρίνοντο ανθρώπινες ζωές και ήταν πολύ δύσκολη η θέση του.  Εν τούτοις έκανε την προσπάθεια της 13-12-67, και μετά την αποτυχία της , δεν συνεργάστηκε με την χούντα αλλά έφυγε από την Ελλάδα.

Το κίνημα του ναυτικού, αποτυχόν επίσης, έγινε κατά το πλείστον από Βασιλικούς αξιωματικούς.

Το πολίτευμα της Ελλάδος κρίθηκε από το δημοψήφισμα του 1974, Σε αυτό το δημοψήφισμα, είχα ψηφίσει με απόλυτη πίστη κατά της Βασιλείας. Τόση πίστη που αν μου έλεγαν ότι κάποιος ψήφισε υπέρ, μου δημιουργούντο αμφιβολίες για την αντίληψή του.

Τι θα ψήφιζα αν το δημοψήφισμα γινόταν τώρα με την γνώση των συμβάντων της μεταπολίτευσης και τα αποτελέσματα της, όπως τα βιώνουμε σήμερα;

Τι μεσολάβησε με λίγα λόγια:

Ο Κων/νος Καραμανλής μεταπήδησε από την Πρωθυπουργία στην Προεδρία της Δημοκρατίας το 1980, διαβλέποντας την ήττα στις επικείμενες εκλογές του 1981 από τον Ανδρέα Παπανδρέου.  Ως πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε αρκετές αρμοδιότητες οι οποίες προβλέποντο στο σύνταγμα του 1974. Επίσης σε αυτό το σύνταγμα προβλεπόταν ότι για την εκλογή του προέδρου απαιτούνται 180 ψήφοι βουλευτών.  Η λογική ήταν να αναγκάζονται τα κόμματα να συνεννοούνται για να αποφεύγουν τις εκλογές.  Δεν σκέφτηκε (!) ο Καραμανλής ότι θα μπορούσε να γίνει και κατάχρηση ώστε να προκαλούνται πρόωρες εκλογές.  

Η συγκατοίκηση του Ανδρέα Παπανδρέου και το Κων/νου Καραμανλή κράτησε μέχρι τις πρώτες προεδρικές εκλογές του 1985. Τέσσερα χρόνια μόλις. Σε αυτές, αιφνιδιαστικά, ο Α.Γ.Π. έριξε  τον Καραμανλή και έβαλε στην θέση του τον Σαρτζετάκη, θεωρώντας ότι απαλλάσσεται οποιασδήποτε αμφισβήτησης,  αναθεωρώντας μάλιστα το σύνταγμα με τα έγχρωμα ψηφοδέλτια και αφαιρώντας τις εξουσίες του Προέδρου. Έκτοτε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, είναι ένα πρόσωπο χωρίς αρμοδιότητες και εξουσίες, για να μην πώ σχεδόν διακοσμητικό.  Εν τούτοις διατηρήθηκε η απαίτηση των 180 βουλευτών για την εκλογή του προέδρου!

Τα πρόσωπα που πέρασαν από τον θεσμό ήταν Σαρτζετάκης, Καραμανλής (χωρίς εξουσίες) Στεφανόπουλος, Παπούλιας και τώρα Παυλόπουλος η Πάκης όπως τον αποκαλούν οι περισσότεροι.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους προέδρους, τα κριτήρια επιλογής των,  αλλά κυρίως λαμβάνοντας υπ’ όψιν την κατάπτωση της χώρας από εσφαλμένες επιλογές κομματικού χαρακτήρα, την αναξιοκρατία, την ανομία, το πλιάτσικο, τον συντεχνιακό συνδικαλισμό, τις καθημερινές διαδηλώσεις και απεργίες,  το κλείσιμο εθνικών οδών,  και τόσα άλλα, που συνέβησαν στην μεταπολίτευση της Προεδρικής Δημοκρατίας μας, η οποία κατέληξε σε failed state,   νομίζω ότι έχω μετανιώσει για την ψήφο μου στο δημοψήφισμα του 1974.

Αν ψήφιζα με την γνώση των επισυμβάντων σήμερα, θα ψήφιζα υπέρ της Βασιλείας. Αναφανδόν!