ΠΕΝΘΗΜΕΡΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ...

Κάθε χρόνο οι γονείς εξαναγκάζονται, εκόντες-άκοντες, να χρηματοδοτούν τις πενθήμερες εκδρομές των τέκνων τους, όσων είναι τελειόφοιτοι μαθητές λυκείου.

Συνοδοί κάποιοι καθηγητές, συνήθως χωρίς κύρος και δικαιοδοσίες και ίσως χωρίς συναίσθηση των μεγάλων ευθυνών που επωμίζονται ή, για να το πούμε διαφορετικά, με μεγάλη εμπιστοσύνη στην καλή τους τύχη.

Οι εκδρομές μόνο εκπαιδευτικές δεν είναι. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μάλλον ως «εκτονωτικές»!

...Εκτός αν θεωρούμε εκπαίδευση την ακατάσχετη κατανάλωση αλκοόλ, και την πίεση επί των πλέον αδύνατων και διαφορετικών συμμαθητών και συμμαθητριών, με το πιο ακραίο και βάρβαρο bulling...

Αυτή την φορά, σαν να μην έφταναν οι συνήθεις βιασμοί (κάτω από την επίδραση χημικών ουσιών ή χωρίς) και βαρβαρότητες, είχαμε και θάνατο μαθητού!

(Ας αφήσουμε το γνωστό δυστύχημα με τις δεκάδες νεκρών μαθητών στο πέταλο του Μαλλιακού)

Αναρωτήθηκα γιατί συνεχίζεται αυτή η χυδαιότητα, αλλά μόνο προς στιγμή... Πολύ σύντομα κατάλαβα: Ο τζίρος των πενθήμερων ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια Ευρώ! Κερδισμένοι οι ξενοδόχοι, διότι γεμίζουν τα ξενοδοχεία κατά την διάρκεια της νεκρής τουριστικής περιόδου μεταξύ Πάσχα και Καλοκαιριού και πάρα πολλά τουριστικά γραφεία.

Και οι νεκροί έφηβοι; Οι βιασμοί; Οι χυδαιότητες και βαρβαρότητες;

«Είναι πολλά τα λεφτά Αρη...»

Ακουσα λίγο ραδιόφωνο μέσα στο αυτοκίνητο... Θα ερευνηθούν οι συνθήκες... Θα εξετασθούν τυχόν ευθύνες των συνοδών καθηγητών...

Κατά τα λοιπά όλα ωραία και καλά!

Κανέναν λαλίστατο παραθυρόβιο δεν άκουσα -η δεν έτυχε να ακούσω- να ζητάει να αλλάξει κάτι, ίσως και να πρέπει να καταργηθούν οι πενθήμερες, διότι κάθε άλλο παρά εκπαιδευτικές εκδρομές είναι και έχουν καταντήσει μιά δοκίμασία στην χυδαιότητα και την κραιπάλη, των μαθητών, των δασκάλων και εμμέσως και των γονέων.

Δεν έχω αντίρρηση βεβαίως στα κέρδη των τουριστικών επιχειρήσεων με την προϋπόθεση ότι προσφέρουν τουριστικές υπηρεσίες και όχι στέγη για κραιπάλη ανεπίβλεπτων ανηλίκων,προκειμένου να καλύψουν εισπρακτικά μια νεκρή τουριστική περίοδο. Διότι περί αυτού πρόκειται... Εχει βρεθεί η φόρμουλα να επιδοτούν οι γονείς των τελειοφοίτων την περίοδο χαμηλών εισπράξεων των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων! Τουλάχιστον να επέστρεφαν τα παιδιά τους σώα και να μην είχαμε δράματα κάθε χρόνο...

Είναι πολλά τα λεφτά και γλυκειά η εξουσία!
Γιατί να τα διακινδυνεύσουμε δημιουργώντας δυσαρέσκειες...
.......
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Από τους «Μοιραίους» του Κώστα Βάρναλη.