Τρίτη, Απριλίου 24, 2007

ΠΕΝΘΗΜΕΡΕΣ ΣΧΟΛΙΚΕΣ ΕΚΔΡΟΜΕΣ...

Κάθε χρόνο οι γονείς εξαναγκάζονται, εκόντες-άκοντες, να χρηματοδοτούν τις πενθήμερες εκδρομές των τέκνων τους, όσων είναι τελειόφοιτοι μαθητές λυκείου.

Συνοδοί κάποιοι καθηγητές, συνήθως χωρίς κύρος και δικαιοδοσίες και ίσως χωρίς συναίσθηση των μεγάλων ευθυνών που επωμίζονται ή, για να το πούμε διαφορετικά, με μεγάλη εμπιστοσύνη στην καλή τους τύχη.

Οι εκδρομές μόνο εκπαιδευτικές δεν είναι. Θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν μάλλον ως «εκτονωτικές»!

...Εκτός αν θεωρούμε εκπαίδευση την ακατάσχετη κατανάλωση αλκοόλ, και την πίεση επί των πλέον αδύνατων και διαφορετικών συμμαθητών και συμμαθητριών, με το πιο ακραίο και βάρβαρο bulling...

Αυτή την φορά, σαν να μην έφταναν οι συνήθεις βιασμοί (κάτω από την επίδραση χημικών ουσιών ή χωρίς) και βαρβαρότητες, είχαμε και θάνατο μαθητού!

(Ας αφήσουμε το γνωστό δυστύχημα με τις δεκάδες νεκρών μαθητών στο πέταλο του Μαλλιακού)

Αναρωτήθηκα γιατί συνεχίζεται αυτή η χυδαιότητα, αλλά μόνο προς στιγμή... Πολύ σύντομα κατάλαβα: Ο τζίρος των πενθήμερων ξεπερνά τα 50 εκατομμύρια Ευρώ! Κερδισμένοι οι ξενοδόχοι, διότι γεμίζουν τα ξενοδοχεία κατά την διάρκεια της νεκρής τουριστικής περιόδου μεταξύ Πάσχα και Καλοκαιριού και πάρα πολλά τουριστικά γραφεία.

Και οι νεκροί έφηβοι; Οι βιασμοί; Οι χυδαιότητες και βαρβαρότητες;

«Είναι πολλά τα λεφτά Αρη...»

Ακουσα λίγο ραδιόφωνο μέσα στο αυτοκίνητο... Θα ερευνηθούν οι συνθήκες... Θα εξετασθούν τυχόν ευθύνες των συνοδών καθηγητών...

Κατά τα λοιπά όλα ωραία και καλά!

Κανέναν λαλίστατο παραθυρόβιο δεν άκουσα -η δεν έτυχε να ακούσω- να ζητάει να αλλάξει κάτι, ίσως και να πρέπει να καταργηθούν οι πενθήμερες, διότι κάθε άλλο παρά εκπαιδευτικές εκδρομές είναι και έχουν καταντήσει μιά δοκίμασία στην χυδαιότητα και την κραιπάλη, των μαθητών, των δασκάλων και εμμέσως και των γονέων.

Δεν έχω αντίρρηση βεβαίως στα κέρδη των τουριστικών επιχειρήσεων με την προϋπόθεση ότι προσφέρουν τουριστικές υπηρεσίες και όχι στέγη για κραιπάλη ανεπίβλεπτων ανηλίκων,προκειμένου να καλύψουν εισπρακτικά μια νεκρή τουριστική περίοδο. Διότι περί αυτού πρόκειται... Εχει βρεθεί η φόρμουλα να επιδοτούν οι γονείς των τελειοφοίτων την περίοδο χαμηλών εισπράξεων των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων! Τουλάχιστον να επέστρεφαν τα παιδιά τους σώα και να μην είχαμε δράματα κάθε χρόνο...

Είναι πολλά τα λεφτά και γλυκειά η εξουσία!
Γιατί να τα διακινδυνεύσουμε δημιουργώντας δυσαρέσκειες...
.......
«Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!»

Από τους «Μοιραίους» του Κώστα Βάρναλη.

Ετικέτες

Κυριακή, Απριλίου 08, 2007

ΠΑΣΧΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΠΑΣΧΑ, ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ.

Χθες μετά την Ανάσταση ήμουν καλεσμένος σε μια φιλική παρέα.

Kάποιος, μάλλον αφελώς, είχε την φαεινή ιδέα να ανοίξουμε την τηλεόραση για να πάρουμε ...Πασχαλινή ατμόσφαιρα. Εκεί, στην Κρατική Τηλεόραση, είδα ένα –κατά την άποψή μου- απίστευτης βαρβαρότητας, δήθεν Ελληνικό γλέντι, όπου παρουσία πολιτικών προσώπων, της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, γνωστός "ηθοποιός" , (δέν έχω την τιμή να γνωρίζω το όνομά του, αλλά όταν μου το ανέφεραν κάτι σαν αθερίνα μου θύμιζε), ήρθε με το τσιγάρο στο στόμα, στο κέντρο της σκηνής με ύφος «πολλά βαρύ»-που δεν του πήγαινε καθόλου- κρατώντας μία στίβα πιάτα, με το αριστερό χέρι, άρχισε να τα χτυπάει και να τα σπάει όλα μαζί με ένα άλλο πιάτο που κρατούσε στο δεξί.

Η τραγουδίστρια και μαζί σχεδόν όλες οι παριστάμενες κυρίες, λίκνιζαν τα οπίσθιά τους, υπό τους ήχους αμανέδων, και χτυπούσαν παλαμάκια ρυθμικά με σηκωμένα τα χέρια!

Το ίδιο έκαναν και οι άνδρες συνδαιτυμόνες, με μόνη διαφορά ότι λίκνιζαν περισσότερον, αντί των οπισθίων, τα υπερχειλίζοντα στομάχια τους!

Οι πολιτικοί εκπρόσωποι, της Κυβέρνησης και της Αντιπολίτευσης, εν αγαστή συμπνοία και πρωτοφανή ομοψυχία, χειροκροτούσαν και αυτοί.

Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα...

Αυτόν τον πολιτισμό προάγει η κρατική τηλεόραση, την οποία πληρώνουμε υποχρεωτικά μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ!

Η στραβός είναι ο γυαλός η στραβά αρμενίζουμε...

Η μήπως εγώ κάνω λάθος;

Υπάρχει η μόνιμη επωδός, ότι "αυτά ζητάει ο λαός"!

Με αυτά και με τα άλλα όμως ο λαός "τραβάει την... κατηφόρα" αντί της ανηφόρας του γνωστού ποιήματος και με αυτά που τον ταϊζουν θα κατεβαίνει όλο και περισσότερο!

Για την κουλτούρα αυτού του έρημου λαού ενδιαφέρεται κανείς;

Φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Κάποιος είχε μιλήσει για "ένα απέραντο φρενοκομείο..."

"Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς,
ένας επέθαινε από αηδία...
Σιωπηλοί, θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους,
θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία."

Από την "Πρέβεζα" του Κώστα Καρυωτάκη.

Ετικέτες